2 Corinthians 4
1 Pra andaj si kemi këtë shërbesë nevet, sikundrë u eleism, nukë përtojëmë.
2 Po urrejmë të fshehurat’ e turpit, e nuk’ ecëjmë me dinakëri, as prishjëmë fjalën’ e Perndisë, po me të çfaqurë të së vërtetësë rekumandarjëmë vetëhenë tënë ndë çdofarë fiqir të njerëzet përpara Perndisë.
3 E nd’ësht mbuluarë Ungjilli inë, për ata që humbasënë është mbuluarë.
4 Ature të pabesëvet Perndia e kësaj jetet u ka verbuarë mëntë, që të mos u ndritjë ature drit’ e Ungjillit së nderit së Krishtit, që është konism’ e Perndisë.
5 Sepse nevet nukë dhidhaksjëmë vetëvetëhenë, po Iisu Hristonë Zotnë tënë, e vetëhenë tënë pa, shërbëtorë tuaj për Iisunë.
6 Sepse ajo Perndia që tha: Të llampsjë nga errëcira dritë, ajo vetë na llampsi ndë zëmëra tona, për të ndriturë të së njohurit të nderit së Perndisë ndë faqe të Iisu Hristoit.
7 Ma këtë hazine e kemi nd’enë të balta, që të jetë nga Perndia të tepëruarit’ e kësaj fuqiet, e jo nga nevet.
8 Mbë çdo anë helmonemi, po nukë jemi shtrënguarë ndë Shpirt. Jemi të pabesuarë, po nukë biemë fare.
9 Ndiqemi, po nukë jemi të lënë. Jemi të shtirë poshtë, po jo të humburë.
10 E biemë kurdo nevet mbë kurm tënë vdekëjën’ e Iisuit, që të çfaqetë edhe jet’ e Iisuit ndë kurm tënë.
11 Sepse nevet që rrojëmë gjithënjë ipemi mbë vdekëjë për Iisunë, që të çfaqetë edhe jet’ e Iisuit ndë kurm tënë të paduruarinë.
12 Le të mundjë adha vdekëja mbë nevet, e jeta mbë juvet.
13 Ma kur kemi të tillënë Shpirt të besësë, sikundr’ është shkruarë: Besova, pra andaj fola. Edhe navet besojëmë, pra andaj flasëmë.
14 Sepse e dimë se ai që ngjalli Zotnë Iisunë, do të ngjalljë edhe nevet me anë të Iisuit, e do të na nxjerë të na apë vënd përpara si bashkë me juvet.
15 Sepse gjithë punëtë janë për juvet, që dhurëtia të tepëroj fort shumë për nder të Perndisë me efharisti të së shumëvet.
16 Pra andaj nukë lodhemi, ma ndonëse ai njeriu inë që është përjashta prishetë, po ai që është brëndazi përtërihetë ditë për ditë.
17 Sepse shtrëngimi i sorm i lehu inë, bën mbë nevet nder të rëndë të pasosurë, shumë pa masë.
18 Sepse nukë vështrojëmë nevet ato që dukenë, po ato që nukë dukenë, sepse ato që dukenë, sosenë. Ato pa që nukë dukenë, janë të pasosura.